Herkes dinliyor Duman’ı. Bende dinliyordum aslında eskiden ama hep bir kaç piyasa olmuş parçasıyla sınırlı kalıyordu bu durum. Özellikle son dönemde, kendimi thrash, heavy ve death metal alemlerine akıtaldan beri iyice unutmuş ve kopmuştum Duman’dan. Son dönem derken, 2-3 yıllık bir dönemden bahsediyorum.
Şu sıralar Duman’ı tekrar keşfetme evresine girmiş durumdayım. İlk olarak bir kaç damar parçası ile efkarlanıp, şarkılarda kendimi bulup, sözleriyle kendimi anlatıp dururken; baktım ki iyice Duman ile içiçe bir hale gelmişim. Yine eskiden olduğu gibi bir kaç piyasa olmuş parçası ile içiçe oldum. Fakat şu an Duman’ı keşfetme evresine girmiş bulunuyorum. Eski albümleri tek tek indirip, dinliyorum. Güzel parçalar buluyorum, bazen kendimi buluyorum; “adamlar yapmış ulan zamanında” diyorum. Sözler mükemmel, vokal zaten harika; gitar, davul ve bas sade ve mütevazı fakat mükemmel bir tamamlayıcı görevinde o harika vokal ve sözlere.
Yabancı parçalardan kurtulup, öz dilimle söylenen şarkılar dinlemek, anlamak, yorumlamak pek bir güzel oluyor. Duman şu an bu ihtiyacımı da sonuna kadar karşılıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder